Ikerketa arkeologikoei eta eremutarrei buruzko bibliogarfiari esker esan daiteke VI. eta VII. mendeetarako izan bazirela labar egituradun haitzulo artifizialak. Perfekzioa bakardadean, erretiroan eta leku ezkutuetan edo aurki ezinezko arroketan zulatutako bizilekuetan topatzen zuen jendea ezagutuko genuke. Gaubean gisa honetako hemezortzi leku daude Barrio, Tobillas, Valpuesta, Pinedo, Corro, Kexo eta Villanuevan. Bizileku eta tenplu bezala erabiltzen zituzten eremutarrek, garai hartan elizak zuen handikeriari aurre eginez.
Corro. XVIII. mendera arte iraun zuen San Juanen kultuak. Baina liturgiarako ez ezik, bizitzeko eta ehortzeko ere erabili ziren, eta erromes eta ibiltariei aterpea emateko ere bai. Solapeña izeneko lur-eremuan daude, harkaitzpean, pukotxez zulatuak, bederatzi metroko luzerainokoak. Lehen harpea gangaduna da, harkaitzean bertan landutako ganga-nerbioekin. Leiho bi ditu, eta horma-hobi bat. Lurzoruan, hilobiak landatu zituzten, han bizi ziren eremutarrak ehortzeko. Bigarrenak, sarrera bi eta leiho bat dauzka.
Pinedo. Bi hilobi antropomorfo kontserbatu dira gaineko aldean. Behealdian, otoitzerako bi barruti daude. Arku batek batzen ditu barrutiok erdialdean. Ezkerraldeko barrutian, jarleku itxurako bat kontserbatzen da, apala, liturgiari jarraitzeko erabiltzen zena, ziur aski. Eskuinaldeko barrutia, oinplano karratuduna da, bi mailako eskailerarekin harpe-multzoko beste barrutietara joateko. Beste horma-hobi bat ere badago, Santiagoren irudia edukiko zuena, seguruenik. Eremutarren bizilekuak zirenak hurrean daude. Bi gela ttipi dira, kasu honetan.